Συνέντευξη από τον φωτογράφο Chris Kabrianis

O Chris Kabrianis, άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με την φωτογραφία το 1987 και δημιούργησε το studio graphissimo το 1993.
Χρησιμοποιεί εξοπλισμό Canon, ασχολείται κυρίως με διαφημιστική φωτογραφία (με πολλά χρόνια στον χώρο της μόδας), καθώς επίσης και με φωτογραφία δράσης με ειδίκευση στα μουσικά αλλά και αθλητικά events. Χαρακτηριστικά επίσης είναι τα δείγματα γραφής του στην αρχιτεκτονική καθώς και καλλιτεχνική φωτογραφία, έχοντας αδυναμία στην αποτύπωση θέματος σε Α/Μ.
Σλόγκαν του η γνωστή ρήση του Lester Bangs, “The first mistake of art is to assume that it's serious.”

Ζητήσαμε από τον Chris Kabrianis  να απαντήσει σε μερικά ερωτήματα που του θέσαμε. Παρακάτω δείτε τι μας απάντησε:
 

1.  Πως θα περιέγραφες με 3 λέξεις την δουλειά σου, ως φωτογράφος;

                Δημιουργία – Συναίσθημα – Καλαισθησία

2.  Τι θέμα έχουν συνήθως οι φωτογραφίες σου; Ειδικεύεσαι σε κάποιο συγκεκριμένο είδος φωτογραφίας;

                Οι φωτογραφίες μου έχουν θέμα ανάλογα με το τι μου έχει ζητήσει ο εκάστοτε πελάτης, ή με το τι δένει πιο σωστά (εικαστικά) στις συγκεκριμένες συνθήκες, φροντίζω πάντα να υπάρχει η «προσωπική μου πινελιά» αλλά -κακά τα ψέματα- τις πιο πολλές φορές δεσμεύομαι από τα θέλω των πελατών μου.

Έχω ειδικευτεί μεν στη διαφημηστική  φωτογραφία και ακόμα πιο συγκεκριμένα στη φωτογραφία μόδας (κυρίως εσώρουχο και μαγιό) απολαμβάνω πάρα πολύ το να φωτογραφίζω μουσικά και αθλητικά events, αλλά ουσιαστικά φωτογραφίζω σχεδόν τα πάντα ενώ όσο μπορώ -λόγω εποχής- προσπαθώ να είμαι επιλεκτικός στις δουλειές που αναλαμβάνω. 

3.  Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σου; Έχεις κάποια μούσα;

                Πηγή, πηγή, πηγή.... όσο κι αν σκαλίσω μέσα μου δεν βρίσκω κάποια πηγή την οποία να μπορώ να συγκεκριμενοποιήσω, στην έμπνευσή μου συνήθως κυριαρχεί το ένστικτο και η καρδιά, λατρεύω να φωτογραφίζω, να προσπαθώ να αιχμαλωτίσω και να αποτυπώσω εκείνο το ελάχιστο χιλιοστό του δευτερολέπτου και δεν εννοώ μόνο την εικόνα αλλά και τα συναισθήματα που μου προκαλεί το θέμα μου κάθε φορά... ευτυχώς τις περισσότερες φορές το καταφέρνω.

Τώρα όσο αφορά την μούσα... μούσα συγκεκριμένη δεν έχω, κατά καιρούς έχουν υπάρξει άνθρωποι -κυρίως γυναίκες- αλλά και ιδέες, αντικείμενα ή καταστάσεις που με εμπνέουν, αλλά όχι κάτι το οποίο να έχει παραμείνει στο μυαλό μου για πολύ καιρό κι αυτό είναι καλό γιατί η εναλλαγή αυτή με βοηθάει να είμαι πολύ πιο δημιουργικός και εφευρετικός.

Μπορείτε να δείτε κι άλλες φωτογραφίες του Chris  ΕΔΩ

4.  Είσαι πιστός σε κάποια φωτογραφική κάμερα; Τι χρησιμοποιείς αυτή την περίοδο;

                Eδώ και 25-26 χρόνια που ασχολούμαι επαγγελματικά με την φωτογραφία, είμαι πιστός στην Canon -στα 135 mm- και δεν είναι κάτι που θα μπορούσε να αλλάξει εύκολα.  Κατά καιρούς επίσης, έμεινα πιστός, έως και «κολλημένος» θα τολμούσα να πω, για μεγάλο χρονικό διάστημα, σε συγκεκριμένα μοντέλα μηχανών της Canon και για ακόμα μεγαλύτερο σε συγκεκριμένους φακούς... αλλά η τεχνολογία προχωράει, οι δυνατότητες μεγιστοποιούνται και είμαι αναγκασμένος -όπως όλοι οι επαγγελματίες- να ακολουθώ τις ανάγκες της εποχής και τα ζητούμενα της αγοράς.

Αυτή την περίοδο χρησιμοποιώ δύο ψηφιακά (μία Canon EOS 5D mkII και μία Canon EOS 7D) κι ένα αναλογικό σώμα (μία Canon EOS 5 eye-control).

5.  Που βλέπεις τον εαυτό σου και την δουλειά σου στα επόμενα 5 χρόνια;

                Η κρίση στην οποία βρίσκεται η δουλειά μας -παγκοσμίως- τα τελευταία 4-5 χρόνια, με αποτρέπει απ το να τολμήσω να κάνω προβλέψεις, παρ’ όλα αυτά όμως θα πω  ότι βλέπω σε πρώτη φάση να επιβιώνω, σαν άνθρωπος και σαν καλλιτέχνης, ενώ σε δεύτερη προβλέπω να ανοίγει ξανά σιγά-σιγά η αγορά, μια που ευτυχώς γίνεται ήδη ένα πολύ μεγάλο ξεκαθάρισμα, απ το οποίο θα μείνουν όρθιοι όσοι ήταν κι εξακολουθούν να είναι σοβαροί και δημιουργικοί στην δουλειά τους (χωρίς να έχουν παράλληλα τρελές απαιτήσεις)

6.  Πότε και ποια ήταν η αφορμή για να ασχοληθείς με την φωτογραφία;

                Για να απαντήσω σε κάτι τέτοιο πρέπει να ανατρέξω πολλά χρόνια πίσω, στην οικογένειά μου δεν υπήρχε κάποιος φωτογράφος για να πάρω ερεθίσματα, αλλά είχα πάντα μία αγάπη στο να προσπαθώ να κρατήσω μέσα μου ή -όποτε μπορούσα ακόμα και να αποτυπώσω με σκίτσα- στιγμές, έτσι σιγά σιγά άρχισα να φωτογραφίζω με παλιές μικρές compact μηχανές, και πολύ πριν σκεφτώ να κάνω αυτή μου την αγάπη επάγγελμα, είχα αρχίσει να «γράφω» με το φως και το σκοτάδι... ακολουθήσανε σπουδές –γραφιστικής αρχικά- όπου μέσα από αυτές μπόρεσα να καταννοήσω ακόμα καλύτερα τι ήταν αυτό το οποίο πραγματικά με γέμιζε σαν άνθρωπο, η θέληση της δημιουργίας που όλοι μας έχουμε σε μένα βγήκε έτσι...

Δεν θα ξεχάσω όμως ποτέ την στιγμή που κατάφερα -μαζεύοντας από το χαρτζιλίκι μου- να αποκτήσω την πρώτη μου SLR, μία μεταχειρισμένη ZENITH με δύο φακούς, από τότε το φωτογραφείο της γειτονιάς μου έγινε....πλούσιο !!!

7.  Ποιές είναι οι φωτογραφικές σου επιρροές; (διάσημοι φωτογράφοι ίσως και όχι μόνο)

                Στην ζωή μου έχω επηρεαστεί τόσο από ανθρώπους (φωτογράφους κ ζωγράφους) όσο και από μεμονωμένα έργα, θα ήταν ουτοπικό να προσπαθήσω να τους αναφέρω όλους, αλλά για να απαντήσω, οι φωτογράφοι που με έχουν επηρεάσει/εμπνεύσει περισσότερο θα μπορούσα να πω ότι είναι -με τυχαία σειρά- οι: Fred Boissonnas, Jim Marshall, Ansel Adams, Yervant (στην φωτογραφία Γάμου), Man Ray, Robert Mapplethorpe, Helmut Newton, Jeanloup Sieff και φυσικά η Nelly.

8.  A/M ή χρώμα και γιατί;

                Τι μου αρέσει? ή τι πρέπει? Στην διαφήμιση 9,9 στις 10 περιπτώσεις χρειάζεσαι χρώμα, είναι πραγματικά σπάνιο το να δουλέψεις σε Α/Μ, κι όποτε έχει τύχει το ευχαριστιέμαι ιδιαίτερα.

Όσο για μένα? φανατικός του Α/Μ και μάλιστα με προτίμηση στο πολύ υψηλό contrast γι΄αυτό ακόμα και τώρα, στην ψηφιακή εποχή, όποια δουλειά κι αν αναλάβω, πάντα η μία απ τις μηχανές μου είναι ρυθμισμένη στην Α/Μ λήψη... γιατί? γιατί είναι πάντα πρόκληση... θέλει μεγάλη μαεστρία να καταφέρεις να αποδώσεις σωστά σε ελάχιστους τόνους του γκρι όλα αυτά που αντιλαμβάνεται σε χρώμα ο ανθρώπινος νους.

9. Κατά την γνώμη σου ποιοι είναι οι παράγοντες που συντελούν στη δημιουργία μιας καλής φωτογραφίας;

                Δεν νομίζω να έχει βρεθεί ακόμα η «συνταγή» για την καλή φωτογραφία, αν έχει βρεθεί όμως την θέλω... πολλές φορές -ας μην κρυβόμαστε πίσω απ το δάχτυλό μας- είναι σε ικανό ποσοστό θέμα τύχης, αν όμως βγάλουμε έξω αυτόν τον παράγοντα, αυτό που χρειάζεται πρώτα απ΄όλα κι ίσως περισσότερο απ΄όλα είναι φαντασία, πρέπει να  μπορέσεις να σχηματίσεις την εικόνα που θέλεις μες στο μυαλό σου μετά από αυτό χρειάζεσαι γνώσεις για να πραγματοποιήσεις αυτό που φαντάστηκες και δεν εννοώ μόνο αυτά που διδασκόμαστε στις σχολές για τον φωτισμό ή της τεχνικές λήψης, χρειάζονται γνώσεις  ιστορίας όπως και εγκυκλοπαιδικές και πάνω απ όλα απόλυτη γνώση του εξοπλισμού σου.

Τελευταίο άφησα το πιο σπουδαίο... η φωτογραφία θέλει ψυχή, πρέπει να ξεχειλίζει από συναίσθημα, να σε κάνει να μην θες να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της, να σε μαγεύει.... ε, χωρίς να δώσεις την ψυχή σου ποτέ δεν πρόκειται να το πάρεις αυτό!!

10.  Οι περισσότεροι φωτογράφοι με την άφιξη της ψηφιακής τεχνολογίας πέρασαν σε αυτή. Εσύ είσαι ένας από αυτούς ή συνεχίζεις να φωτογραφίζεις με φιλμ;

                Όπως ανέφερα και νωρίτερα, σαν καλός επαγγελματίας οφείλω να προσαρμόζομαι στις ανάγκες και τις επιταγές της εποχής, πρέπει να κάνω την δουλειά μου με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορώ να ευχαριστήσω όσο περισσότερο γίνεται τους πελάτες μου, γι αυτό και οι περισσότερες λήψεις μου πλέον γίνονται με ψηφιακά μέσα, πέρασε όμως μεγάλο χρονικό διάστημα που δούλευα ταυτόχρονα και με τα δύο (αναλογικά και ψηφιακά) μέχρι να φτάσω στο σημείο να είμαι σε καλό βαθμό ικανοποιημένος από τα αποτελέσματα της -όχι και τόσο νέας πλέον- ψηφιακής τεχνολογίας...

Δεν κρύβω όμως ότι συχνά - πυκνά, ξεκλέβω λίγο χρόνο για τον Χρήστο, ρίχνω 5-6 slides και κάνα-δυό Α/Μ films στην τσάντα μου, και κάνω κάτι και για μένα !!

11.  Ένας φωτογράφος πως βλέπει? Με τα μάτια, το μυαλό, ή τη φωτογραφική μηχανή?

                Ούτε με τα μάτια, ούτε με το μυαλό, ούτε καν με την φωτογραφική μηχανή... ο φωτογράφος βλέπει με την ψυχή του, μετά έρχονται όλα τα άλλα.